Aşkıma, saadetime ellerimle derin bir mezar kazdım, hayatımın zevklerini oraya defnettim."
“Ey, mihnetli günlerimde bana sükûn ve teselli veren yerler, sizlere elveda! Ey, aşkımın bütün acılarını satırları arasında saklayan vefakâr defter! Sana da ebediyen elveda!”
“Ah, temiz ve büyük ruhlu insanlar! Karşınızdaki zavallının hakiki vaziyetini bilseniz acaba ona acır mıydınız?”
“Evet, seviyorum! Bu kelimenin bütün ateşli manasıyla, bütün kuvvetiyle seviyorum.”
“Yarın bir yabancı gibi onu görmeye gideceğim. İçim yanarken kayıtsız ve sakin görünmeye çalışacağım… Bu ne müşkül, ne ağır bir azap olacak! Artık bilmiyorum, düşünemiyorum., perişan bir haldeyim.”
“Ah, oraya, İstanbul’a tekrar dönmek! Ona yakın olmak! Onun aldığı havayı teneffüs etmek! Mümkün mü, mümkün mü bu hiç? Ben bunu yapacak kadar cesur değilim.”
“Acaba ümitlerim böyle ebediyen karanlık mı kalacak? Onun da tatlı bir sabahı olmayacak mı?”
“Heyecan duymayan bir kalp ölmüş değil midir?”
“Meğer insanlar, olmasına imkan bulunmayan şeylerin hayaliyle de oyalanabiliyormuş.”
Sayfa 134Kitabı okudu
"O benim hayatıma doğan bir güneştir. Ben onun ışığı ve harareti içinde yaşıyorum. Emin ol Mediha, yaşamanın ne olduğunu şimdi anlıyorum. Yalnız saadetin bu derecesi beni korkutmaya başlıyor. Bilmem, tuhaf bir his işte!"
Sayfa 57Kitabı okudu
